«آنتن بافتنی» جایگزین دیش های ماهواره ای می‌شود

پارسینه: یک آنتن که حالت بافته شده دارد و سبک وزن است، می‌تواند جایگزین دیش‌ها یا بشقاب‌های دریافت سیگنال ماهواره‌های ارتباطی شود.

امدادگران معمولاً برای برقراری ارتباط در مکان‌هایی مانند مکان‌هایی که در آنها فاجعه‌ای رخ داده یا یک بلای طبیعی وقوع یافته مجبورند دیش‌های ماهواره‌ای نسبتاً حجیم و پرهزینه را حمل و نصب کنند. به زودی، یک آنتن لوله‌ای ساده ساخته شده از نوارهای بافته شده از مواد خاص می‌تواند این کار را انجام دهد و آنها را از شر حمل و نصب دیش‌های حجیم رها کند.

این آنتن مارپیچی چهار وجهی قابل استقرار با نوارهایی از مواد مرکب فیبر رسانا ساخته شده است که در یک الگوی مارپیچی به هم پیچیده شده و یک استوانه توخالی را تشکیل داده‌اند.

نکته مهم این است که می‌توان این استوانه را به صورت یک پیکربندی لاغر بلند به ارتفاع حدود یک فوت(۳۰ سانتی‌متر) درآورد یا آن را به سمت پایین هل داد تا استوانه‌ای چاق به ارتفاع حدود یک اینچ با عرض پنج اینچ(۲۵ در ۱۲۷ میلی‌متر) تشکیل شود.

آنتن بافتنی جایگزین دیش می‌شود

این آنتن در حالت بلند خود و هنگامی که به وسایل الکترونیکی مانند فرستنده و گیرنده و باتری متصل می‌شود، سیگنال کم مصرفی را در همه جهات منتشر می‌کند که امکان برقراری ارتباط رادیویی با اعضای تیم زمینی را فراهم می‌کند و در حالت کوتاه خود، سیگنال پرقدرتی را در جهت خاصی ارسال می‌کند و امکان ارتباطات ماهواره‌ای را فراهم می‌سازد.

فرکانس‌های مورد استفاده در هر دو حالت با ابعاد مشخص آنتن مشخص می‌شود.

یکی از مواردی که به ساده نگه داشتن این طراحی کمک می‌کند، ساختار دوپایه این دستگاه است. این بدان معناست که وقتی با دست کشیده می‌شود یا فشار داده می‌شود، به طور خودکار به پیکربندی مورد نظر وارد می‌شود، بنابراین هیچ احتمال خطایی در مورد اینکه در محل حادثه، میدان جنگ یا حتی در یک فضاپیما به درستی راه‌اندازی شده است یا نه، وجود ندارد.

پروفسور ماریا ساکوفسکی از دانشگاه استنفورد می‌گوید: راه‌حل‌های پیشرفته‌ای که معمولاً در این مناطق به کار می‌روند شامل استفاده از دیش‌های سنگین و فلزی هستند که جابه‌جایی آنها آسان نیست، برای کار کردن به انرژی زیادی نیاز دارند و به‌خصوص اینکه مقرون به صرفه نیستند.

وی افزود: این در حالی است که آنتن ما سبک وزن و کم مصرف است و می‌تواند بین دو حالت عملیاتی سوئیچ کند و در مناطقی که امکان برقراری ارتباط کم است، می‌تواند کارهای بیشتری را با کمترین زحمت ممکن انجام دهد.

این پژوهش در مجله Nature Communications منتشر شده است.